Foz do Iguaçu
'Foz do Iguaçu' is onze eerste bestemming in Brazilië na 12 weken reizen door Ecuador, Peru, Bolivia, Chili, Argentinië en Uruguay. We hadden twee nachten geboekt in het 'Hostel Normandië' in downtown. 's Morgens met de bus van 8:00 vertrokken uit 'Puerto Iguazu' in Argentinië en twee uur later stonden we al in het hostel. Beide plaatsjes zijn alleen gescheiden door de grensovergang en danken beiden hun bekendheid als uitvalsbasis voor een bezoek aan de nabijgelegen 'Iguazu watervallen'. 'Foz do Iguaçu' is natuurlijk ook bekend van de 'Itaipu dam' de grootste Hydro-centrale ter wereld. Verder kun je vlakbij het NP Iguaçu, genoteerd op de werelderfgoed-lijst van Unesco, naar het vogelopvangcentrum 'Parque das Aves'. Zeker de moeite waard, De kooien zijn zo groot dat je er ruim in kunt lopen.
Als je vanuit 'Puerto Iguazu' komt is 'Foz do Iguaçu' wel een tegenvaller. Zo gezellig en knus de Argentijnse kant, hoe kaal en ongezellig wij de Braziliaanse kant vonden. Zeker, omdat we aankwamen op een zondag en we alleen rolluiken hebben gezien, maar ook omdat 'Foz de Iguaçu' geen knus centrum heeft. Om te winkelen kun je wel terecht in de Av. Brasil maar als je een restaurant met terras zoekt wordt het lastiger.
Een meevaller is de koffieprijs in Brazilië. Dit is een derde van de Argentijnse prijs (ongeveer de helft van de Nederlandse prijs). Zoals we nu al merken is Brazilië in het algemeen goedkoper dan Argentinië terwijl we dit net andersom hadden verwacht. Een meevaller dus. In Argentinië, vertelde een gids is de jaarlijkse inflatie 11% terwijl de regering maar 6% compenseert. Dus elk jaar wordt het leven ca. 5% duurder en de Peso gekoppeld aan de Euro (via USD??) 6% minder waard. De afgelopen vijf jaar was dus de officiële inflatie rond de 30%. Dit is vermoedelijk sneller gegaan dan de Braziliaanse Reail.
Vanuit 'Foz do Iguasu' wilden we met een rechtstreekse bus naar Bonito. Deze vlieger ging helaas niet op. Dit werden drie aparte tickets en ook nog eens van verschillende tour-operators. Eerst om 6:00 met de bus naar 'Cascavel', vervolgens om 10:45 naar 'Dourados' en zelfs de volgende dag om 6:00 pas naar 'Bonito'. We hadden dus een overnachting extra nodig in Dourados. Onbegrijpelijk konden we die boeken in een 'Ibis' hotel voor maar 40,- Euro. Hoezo Brazilië duur. In Argentinië had je voor dat geld maar net een 2 pers. hostel-kamer met collectieve badkamer. Het was tevens onze laatste busreis (totaal incl. 3uur wachttijd 2,5 + 8,5 + 6 uur) want naar Rio hebben we gevlogen.
Voor de reis naar 'Cascavel' moesten we al om 5:00 uit de veren.
Het was net begonnen te onweren.
Hier in de sub-tropen een wolkbreuk dus, met wel 10cm stromend water door de straten.
Riolen overbelast en auto's tot aan de bumper door het water.
Zo stonden we al een kwartiertje tevergeefs op onze taxi te wachten.
Opnieuw bellen dus (in het Portugees), we gebruikten daarvoor de website "vertalennu.nl", en schrijven het dan op.
Een kwartier voor de vertrektijd van de bus kwam er uiteindelijk een taxi die ons door de watervallen op straat net op tijd kon afzetten bij het busstation (Rodoviaria).
Verder verliep de reis die dag zonder problemen.
Goede bussen en netjes op tijd.
Zelfs de eerste met WiFi aan boord.
De laatse bus was een normale dienstbus.
Dan is het comfort en de service minimaal.
Onderweg had Anke nog wel last van jeuk en blaasjes op haar armen en benen. Vermoedelijk achtergebleven in onze kleren vanuit het laatste hostel in 'Puerto Iguazu'. Geen muggen- maar bedwantsen- of vlooienbeten. Dus nu alle kleren maar uitwassen als we aankomen in Bonito.
De maandag was een drukke dag. Eerst naar het NP Iguaçu, vervolgens naar het vogelopvangcentrum en als afsluiting naar de 'Itaipu dam'. Dit is de grootste hydro-centrale ter wereld en levert met haar 20 turbines 14.000 Mega-Watt. We hadden voldoende tijd om alles te bekijken.
 |
|
Velen voeren een discussie welke zijde van de 'Iguazu Falls' het mooiste is. De Braziliaanse of Argentijnse kant. Wat ons betreft is geen verschil. Wel was er (door minder regenval) minder water dan tijdens ons bezoek aan de Argentijnse kant. Ook de bruine zandkleur van het water was verdwenen. Gelukkig was het weer een mooie dag met een helder blauwe hemel. Het te lopen traject is wel korter dan aan de Argentijnse kant. Maar niet minder spectaculair. En de 'Duivelskeel' is beter te zien dan aan de Argentijnse kant. Er is zelfs een lift met een panorama-terras gebouwd waarvan je een mooi overzicht over de z.g. 'Duivels keel' hebt. Dus een ochtend is voldoende terwijl de Argentijnse kant meer tijd vergt om alles af te lopen. Daarentegen kun je aan de Braziliaanse zijde naar beneden tokkelen en aan de Argentijnse kant met de boot tot onderaan de watervallen.
Het was wederom een overweldigende ervaring. De foto's spreken voor zich!
 |
|
|
'Bonito' is onze voorlaatste bestemming van onze reis door Zuid-Amerika. Een plek om wat uit te rusten voordat we weer aan het werk gaan. We hadden vier dagen gereserveerd om van de mooie natuur te genieten. Ons hostel 'Pousada Remanso' (hostel om te relaxen in de natuur) lag in het centrum zodat we eenvoudig zaken konden organiseren en de avonduurtjes op het terras konden doorbrengen.
Nabij Bonito kun je mooi zoetwatersnorkelen en eenvoudig de Pantanal intrekken. De aanwezige touroperators bieden verschillende opties aan. We hebben de eerste dag gekozen om wat uit te rusten in het park 'Nascente Azul' waar je tevens kunt snorkelen. Op een zonnige dag kun je wel 50m onderwater kijken en wanneer bewolkt nog steeds 40m. De tweede dag zijn we in de ochtend georganiseerd naar 'Gruta Lago Azul' geweest (en grot met een helder blauw meer) en in de middag op gehuurde mountainbikes naar "Balneario Minicipal". Dit is en deel van de "Rio Formoso" gebruikt als openbaar recreatiepark. Het is ongeveer 6,5 km fietsen van Bonito en het water is nagenoeg zo helder als in 'Nacente Azul'.
Brazilië trekt ons erg aan. De mensen zijn warm, aardig en behulpzaam en genieten van het leven. In elk geval in de vakantieperiode die nu net voor hun begonnen is. Er lopen hier dan ook weinig 'gringo's'. Wij zijn blij dat we het backpackercircuit achter ons hebben gelaten. En niet op zijn minst het aparte taaltje dat ze gebruiken. "Hi guys where have you been today? Ohhhh, nice, yeeeeahhhhhh, Aaaawesome ...., Amaaaaazing......., Greaeaeat...., Oohhhh...., Gossshhh..., and I went ...... Het is fijner om zo tussen de vakantievierende Brazilianen te reizen. 's Avonds zitten ze ontspannen achter hun biertje of 'Terere' op het terras. Of zomaar op een bankje op straat, met wat aangeschoven stoelen, voor een slijterij. 'Terere' is de Braziliaanse / Paraguayaanse versie van de 'Mate' kruidenthee maar dan met koud water.
Bonito een echt paradijsje.
Heel groen met veel riviertjes en plassen om in te snorkelen of te zwemmen.
Veel van de kleinere dieren die je in de Pantanal mag verwachten kun je hier gewoon in de weilanden of aan de kant van de weg tegenkomen.
Zwermen parkieten, koppeltjes Ara's, Toucan's, verschilende soorten ijsvogels, een miereneter, kleine struisvogels, etc.........
We hebben ze allemaal gezien!
Ook het eten smaakte goed. Hoewel de Brazilianen net als de Argentijnen veel zoet gebruiken (taart, mousse, cake, etc.....) is er ook pittig eten verkrijgbaar. Lekkere lokale vis en vlees gerechten. Zeker de koffiegewoonte sprak ons erg aan. In elk restaurant of willekeurige gelegenheid staat een thermoskaan met kleine plastic bekertjes (net de hoeveelheid van een Italiaanse espresso) waar je gratis reeds gezoete koffie uit kunt nemen. Even een klein slokje koffie tussendoor. Verder kregen we 's morgens een uitgebreid ontbijtbuffet. Vooral veel zoet maar ook bruin brood met ham of kaas.
Jep, Brazilië bevalt ons wel. Althans de streken die we tot nu toe hebben gezien. Alleen afspraken op tijd nakomen lijkt lastig voor ze. Door hun 'tranquile' houding hebben we een aantal keer meegemaakt dat ons vervoer te laat kwam. Tot zelfs tot een uur toe. Dit zijn wij in Nederland natuurlijk helemaal niet gewend.
 |
|
|
Als afsluiting van ons bezoek aan de Pantanal hadden we de "Fazenda San Francisco" (30km ten westen van Miranda) uitgekozen. Twee dagen en nachten om 'The wildlife' te ervaren. Het is een privé eco-boerderij waar je ook weer diverse activiteiten kunt ondernemen. Je kunt o.a. paardrijden, kanoën, op safari of gewoon luieren aan het zwembad. In de twee dagen en nachten hebben we twee nacht-safari's, een ochtend-, en een middag-safari gemaakt. Zo'n verblijf is geheel georganiseerd incl. maaltijden. We hadden ons gerealiseerd dat we gingen tijdens het regen-seizoen maar volgens de informatie die we hadden gelezen valt er dan net zoveel wild te spotten als in het 'droge' seizoen. Je moet alleen op andere plekken zoeken. In het regen-seizoen kun je ze op de droge hoger gelegen plekken vinden en in het 'droge' seizoen nabij de waterplassen en rivieren. Je kunt wel veel meer muggen verwachten in het regen-seizoen en je moet met de boot op stap ipv met een truck.
De Pantanal is een vogelrijk moerasgebied met veel gras en struiken. Vanwege het natte klimaat wordt er ook rijst verbouwd. Specifiek voor dit gebied leven hier 'Capivari's', een groot soort bever en de 'Jabiru ooievaar', met een hoogte van wel 1 meter het symbool van de Pantanal. Hetgeen wij hebben gezien zijn veel vogels, (die wij allemaal niet kennen) een vos, een ocelot, gordeldier, meerdere miereneters, veel capavri's en kaaimannen. Dat je miereneters, kaaimannen en capivari's ziet is niet vreemd. Er is veel water te vinden en het grasland staat vol met termieten heuvels.
Tijdens ons verblijf bleef het mooi weer. Zon met overvloed en 's nachts een prachtige sterrenhemel. De safari's leverden veel mooie plaatjes op en tijdens het paardrijden kwamen we in een runderenkudde terecht die we samen met de cowboys verder hebben opgedreven tot in de coral. Hiiiii, hooo, en drijven achter de kudde.
Bij de nachtsafari's gebruiken ze een schijnwerper om de dieren te spotten. Ze hebben daar geen hinder van en blijven gewoon zitten. De ogen van de Jaguar hebben we helaas niet gezien. Ook niet tijdens de dag safari's. 's Morgens met een open vrachtwagen door het terrein van de fazenda en 's middags met een terrasboot over de 'Rio Mirande' Vanaf het water kun je natuurlijk vooral vogels en de kaaimannen spotten. Tijden de boottocht hebben we ook nog een halfuurtje op piranha gevist. Gewoon een stukje vlees aan de haak en we hadden er samen vijf. Van de twee nacht safari's is vooral de geur nagebleven. Een aangename zoete (moeilijk te omschrijven) geur die de nacht overheerste.
 |
|
|
Rio de Janeiro was onze laatste bestemming voordat we weer naar huis vlogen na 14 weken reizen door Zuid Amerika. Om wat tijd te winnen en omdat we het busreizen wel zat waren hadden we gekozen om vanuit onze voorlaatste bestemming 'Fazenda San Francisco' naar Rio te vliegen. Geen rechtstreekse vlucht maar eerst met onze privé chaufeur Sandro naar 'Campo Grande'. Van daaruit was een vlucht eenvoudig te boeken. Zo winnen we toch weer een hele dag. Yep, met privé transport omdat lokale bussen niet op de eco-boerderij komen. We zijn in Ecuador begonnen met eigen vervoer en eindigen in Brazilië weer met eigen vervoer. Tussenin was het niet altijd zo luxe.
In Rio hadden we gekozen voor de pousada 'Villa Leonor' in de wijk 'Santa Terresa' vlakbij het startpunt van de oude trambaan. 'Santa Terresa' ligt op een heuvel met een mooi uitzicht. Het is een gezellige veilige wijk uit begin 20e eeuw waar je gerust een paar dagen kan vertoeven. Veel van de prachtige villa's in de wijk staan jammer genoeg leeg en zijn dringend aan renovatie toe. Verder lag de pousada vrij centraal om de rest van de stad te verkennen. De ene kant naar het centrum en de wijk 'Lapa' en de andere kant naar 'Cristo Redentor Corcovado', 'Copacabana beach' en 'Päo de Açúcar'. Let wel ook 'Villa Elenor', werd gerenoveerd dus het was er niet overal proper laten we maar zeggen. 's Avonds voor het slapen gaan heeft Wim kakkerlakken staan tennissen die het raam in wilden vliegen. Dit kwam natuurlijk niet door de renovatie maar het sub-tropische klimaat. Alhoewel het ook niet overal even schoon was. Maar ja wij slapen meestal alleen in een hostel en het bed was goed.
De eerste dag zijn we de wijken 'Santa Teresa', 'Lapa' en 'Centro' wezen verkennen. Gestart bij het oude tramstation in 'Santa Teresa' en de gewoon de rails tot in 'Lapa' gevolgd. Het trammetje rijdt helaas niet meer maar de rails leiden je langs alle mooie villa's en musea van de wijk. In 2014 wordt verwacht dat er weer een nieuw trammetje rijdt. De uitdienstneming van het trammetje kwam vanwege een ernstig ongeluk in 2011. Het tram-viaduct bij de wijk 'Lapa' is ook afgesloten maar als je daar iets doorloopt kom je bij de zg 'Escadaria Selarón' (Lapa stairs). Een betegelde trap ontstaan uit een initiatief van de lokale kunstenaar Selarón in 1990. De gebruikte tegels zijn gedoneerd van over de gehele wereld. Direct in het begin vanaf onderen vind je ook tegels vanuit Nederland en zelfs uit Zeeland. Van daaruit zijn we naar het oude centrum vlakbij de haven gelopen. Een wirwar van nauwe straatjes met allemaal keine winkeltjes. Al met al hadden we die dag weer te veel gelopen. Vermoedelijk wel zo'n 12 km op onze slippers. Bovendien moesten we in onweer terug. En dan echt meerdere hoosbuien waarvan de putdeksels naar boven kwamen en soms wel 30cm water in de straten stond. Ja ook in Rio is het regenseizoen en nagenoeg net zo warm als in de Pantanal. We hadden op wat lagere temperaturen gehoopt maar dan moeten we nog vier dagen wachten vermoeden we. Thuis sneeuwde en vroor het. Een temperatuur verschil van 40gr.C.
De tweede dag zijn we vroeg vertrokken naar het 38m hoge Christus beeld 'Corcovado'.
Met de bus van 7:30 om vóór de ergste drukte al in de rij te staan.
Bovendien heb je in de ochtend de zon aan de voorzijde van het beeld en dit levert de mooiste foto's op (met beperkte apparatuur).
Maar dan heb je wel een zon nodig en die kwam pas later toen we al weer beneden waren.
We waren net op tijd voor het eerste treintje dat vertrekt om 8:30.
Het is een tandrad-treintje dat tot bovenop de 710m hoge berg rijdt.
Toen we vertrokken was het christus-beeld gehuld in mist maar halfverwege reden we boven de wolken uit en hadden we een goed zicht.
Ook de omgeving was aardig zichtbaar maar het bleef licht bewolkt.
De zon kwam pas door toen we in de middag op de Suikerberg stonden.
We zijn daar dan ook tot de avond gebleven.
De Suikerberg ofwel 'Päo de Açúcar' kun je bereiken via twee kabelbanen.
Zowel bij het eerste en het tweede kabelstation kun je lekker zitten en genieten van de omgeving.
Vanaf het Christus beeld kun je de Suikerberg zien en natuurlijk ook vice-versa.
Je kunt voor Eur. 75,- ook 7 minuten met de helikopter rond- en tussen de beide high-lights vliegen.
Voor ons ging deze 'vlieger' niet op.
Op de terugweg naar ons hostel zijn we met de stadsbus (433) richting het eindstation gereden. Gewoon blijven zitten en je krijgt een gratis city-tour door Rio. Met de 433 kom je via de wijk 'Tijuca' langs het bekende voetbalstadium 'Maracaná' helemaal tot in de wijk 'Vila Isabel'. Twee uur hobbelen van halte naar halte maar wel leuk om te doen. De chauffeurs scheuren en remmen de stad door. Een versnellingsbak of remmenset zal vermoedelijk niet veel langer dan een jaar mee gaan. En wanneer je eenmaal het transportsysteem van een stad bekend bent is het weer tijd om te vertrekken. Net als in alle andere steden die we tijdens onze reis hebben aangedaan nu ook weer.
De derde dag hebben we uitgeslapen en zijn nadien richting 'Copacabana beach' getogen. Met zwemkleding en zonder enige spullen van waarde. Beter goed voorbereid dan je spullen kwijt. 'Copacabana beach' staat bekend om de 'strandrovers' laten we het zo maar zeggen. En je wilt toch ook even zwemmen met 30gr.C. Dus ook geen foto's maar een beschrijving. Je moet denken aan het strand van Knokke maar dan iets mondainer, geen strandhokjes en echt super wit zand. Ook de stroming in zee is er sterker en het water is zouter. Verder zie je wel gelijkenis in de boulevard. Met luxe hotels (bv naast het prestigeuse 'Copacabana hotel' drie Windsor hotels etc...) aan de landzijde en eettentjes aan de strandzijde.
De vierde dag hebben we gekozen voor een georganiseerde tour naar het 'NP Tijuca', een stukje regenwoud wat tegenaan het centrum van Rio ligt, en een begeleid bezoek aan één van de 'Favela's'. Het Nationaal Park is niet zo groot en bijzonder maar de uitzichten op de stad zijn prachtig. Het blijft bij een paar uitgezette treks en een waterval. Na het park zijn we naar de grootste favela 'Rocinha' gereden. Onze gids Helio doet dit al 12 jaar. We geloven niet dat je na zo'n bezoekje weet wat het leven in een favela inhoudt. Volgens Helio zijn er wel 1000 Favela's en zijn er recent maar zo'n 30 door de politie uitgekamt en onder bewaking. Met name die vlakbij de toeristengebieden liggen. Veel van de criminaliteit is dus verplaatst naar de andere Favela's of richting andere grote steden. Eén van de redenen voor het veilger maken van de Favela's zijn de olympische spelen die in 2016 naar Rio komen. Er is zelfs een aparte politiebrigade (UPP) voor opgericht en ze hebben zelfs een apart woord voor het opschonen verzonnen. "Pacification". Maar ja is het zo bijzonder? Elke stad heeft toch haar eigen 'Favela's'.
De laatste dag moesten we pas om 21:45 vliegen van het intenationaal vliegveld van Rio. Dus hadden we die dag nog tot 18:00 om ons te vermaken in Rio en de reis leuk af te sluiten. Uitslapen, ontbijten, rugzak inpakken, nog even de wijk in en naar het vliegveld. Niet teveel meer ondernemen. Over twee dagen toch weer aan het werk.
De volgende dag om 12:15 lokale tijd (na 11,5 uur vliegen) landen we weer op Nederlandse bodem. Het einde van 14 weken reizen waarvan gemiddeld 40 keer in een ander bed. De verwerking van zo'n reis komt meestal achteraf. Je hebt zoveel meegemaakt in een rap tempo zodat ervaringen uit de reis nog zeker een jaar in je hoofd rondzingen. In de trein naar je werk, bij herkenbare situaties, of gewoon tijdens een wandeling op het strand. Kortom nog zeker een jaar om na te genieten.