Copacabana
Copacabana (3800m) is de eerste bestemming in Bolivia na vijf weken reizen door Equador en Peru. De reis van Puno in Peru naar Copacabana duurde 4 uur incl. grenscontrole. We zijn om 7:30 vanuit Puno vertrokken en kwamen nog mooi voor de middag aan. Zo konden we de middag gebruiken om onze reis verder te plannen. Wanneer naar La Paz? En daar nog even blijven hangen (of niet) en dan hoe verder naar Uyuni? De grenscontrole verliep overigens prima. Let wel dat je het landelijk toegangsbewijs goed bewaart anders kun je het land niet uit. Overigens 20 Soles helpt ook bij het verlaten van Peru.
Wat ons dan wel weer opviel hoe eenvoudig je kunt reizen in Peru en Bolivia. Peru is zeker erg toeristisch. Zeker bij alle high-lights die iedereen opzoekt. Met name het vervoer per bus tussen de high-lights van beide landen is eenvoudig te regelen. Je hoeft er zelf niets voor te doen. Zakenmannetjes op straat of in hostels bieden zich wel aan. Ook hostels boeken is eenvoudig via internet. Diverse sites bieden dezelfde hostels aan zonder boekingskosten. Zelfs de transfers van het busstation naar de hostels zijn gratis. Je kunt ook luxe slaapbussen nemen, zelfs incl. diner. Dan spaar je een nacht uit en kom je 's morgens vroeg weer aan op de volgende bestemming.
Copacabana is een relaxed klein dorpje aan de Boliviaanse zijde van het Titikaka meer. Het dorpje ligt verscholen in een mooie baai tegenaan de bergen. Maar ook hier zie je weer, net als in Puno, half afgebouwde huizen met het betonijzer nog vrij in de lucht stekend. In de hoofdstraat vind je echter aardig wat leuke en gezellige restaurantjes en winkeltjes. Er is geen strand maar je kunt wel mooi wandelen langs de oever van het Titikaka meer. Op wat gringo's en gringa's na liepen er niet veel mensen. Er is echter een overvloed aan hotels hetgeen doet vermoeden dat er in het weekend veel mensen uit La Paz overkomen. Wij hebben er lopen lanterfanten want vanuit Puno (Peru) hadden we al drie eilanden op het meer bezocht dus het 'Isla del Sol', één van de attracties aan de Bolivia zijde, laten we maar voor wat het is. Ook de nabijgelegen Inka ruïne "Tiwanaku" laten we voor wat het is. We hebben inmiddels wel 15 (Pre)Inka-ruïnes gezien dus meer van hetzelfde leek ons minder interessant. Ons hostel 'Utuma' lag ca. 500m buiten het centrum en van het meer en had mooie en schone kamers en een fijne overdekte patio.
 |
|
De reis naar La Paz duurde 3,5 uur vanuit Copacabana. In eerste instantie wilden we La Paz overslaan omdat we al meerdere grote spaans opgezette steden hadden gezien maar op 21 november was er een bevolking-telling in Bolivia waardoor het acht uur vóór en na de 21e verboden was te reizen. Dus verplicht drie dagen in Copacabana of één in Copacabana en twee in La Paz. We hadden gekozen voor het laatste want aan één dag voor Copacabana heb je wel genoeg. Ons Hostel (Andina Estrella) lag in het oude centrum van La Paz waar de meeste toeristen zitten en het relatief veilig was. Gelukkig een mooi hostel met voldoende terrassen om de dag door te komen binnen de hosteldeuren want niemand mocht naar buiten op last van een boete van ca. 300,- euro. Wel een gek zicht vanuit ons raam op de 'Calle Illampu'. Toen we 's avonds de 20e aankwamen bruiste de stad van leven (incl. verkeersopstoppingen) en de volgende dag waren de straten stil en leeg. Je zag alleen militairen en politie en tellers met formulieren. Zie het verschil op de foto's.
Zo'n rustdag gaf ons wel weer wat tijd om de reis verder voor te bereiden. Het regelen van een hostel in Uyuni en een "Salt Lake Tour", die meestal vanuit Uyuni vetrekken. Je kunt kiezen uit 1 tot 3 dagen. Ook moesten we nog de reis van Uyuni naar 'San pedro de Atacama' in Chili boeken, onze eerstvolgende bestemming na Bolivia. Beter alles vooraf regelen dan op het laatste moment. Er komen zoveel mensen op de populaire high-lights af dat je genoodzaakt bent de gehele reis een week vooraf te organiseren. Als dat voldoende is. B.v. de Inka-trail en de bootreis op de 'Evangelistas' zijn zo populair dat je dit minimaal zes weken vooraf moet boeken.
De 22e hebben we de gehele dag door La Paz geslenterd. Voornamelijk in het oude centrum in een straal van een kilometer rond 'Plaza de San Fransisco'. La paz (3660m) ligt in een dal met woningen tot ver op de heuvels gebouwd. Het centrum is oud en vervallen en vol met kleine out-door winkels en straatverkopers. Allemaal kraampjes met groente en fruit en chinees spul. De gehele Westkust van Zuid-Amerika is een goede afzetmarkt voor China. Heel veel wat je ziet is van chinese makelij. Auto's, motoren, consumenten artikelen, elektronica, etc.... De kwaliteitseisen die wij aan artikelen in Europa stellen schijnen minder belangrijk te zijn in Zuid-Amerika. Vermoedelijk omdat het goedkoop is en kwaliteit wordt bepaald obv eerdere aankopen.
's Avonds reizen we af naar Uyuni. Op het laatse moment geboekt met een slaapbus van 'Panasur' voor 130,- BOB pp. 19:00 vertrekken en 13 uur later komen we aan in Uyuni.
 |
|
|
Iedereen kent Bolivia wel van haar Altiplano. De Altiplano (in Quechua 'Puno') strekt zich uit van het zuiden van Peru tot zuiden van Bolivia. De gemiddelde hoogte is boven de 3750m en het stadje Oruro ligt in het centrum. De vegetatie is heel afwisselend. Van steppe-gras en bossen met de Polyleptis boom in het noorden tot kale woestijn en zout-vlakte in het zuiden. Daar groeit bijna niets door wind, kou en hitte. De Polyleptis boom hadden we ook al gezien in het NP 'El Cajas' in Ecuador en bovenop de berg met 'San Cristobal' bij Cusco in Peru. Vanwege de uitgestrektheid en minimale bewoning van het gebied is de Altiplano grotendeels ongerept. Alleen rondom de steden zie je wat landbouw en veeteelt. Het landschap verandert dan in een lappendeken van omgeploegde stukjes steppe. Dus ook veel koeien en ezels om het land te verbouwen. En dat op een hoogte van 3900m waar je alleen Lama's en Alpaka's verwacht.
De Vikuña leeft meestal in nog hoger gelegen gebieden en de Guanaco, een ander kameelachtige, leeft in Patagonië. Op de hoogvlakten komen ook condors voor.
Uyuni
Om 6:00 kwamen we aan met de nachtbus vanuit La Paz. De busreis was super snel verlopen (10,5 uur i.p.v. de voorspelde 12 uur) en we hadden toch wel vijf uurtjes slaap gevat. We hadden, omdat we graag weg wilden uit La Paz, voor een minder luxe bus gekozen met wel slaapstoelen maar niet breder of met meer beenruimte zoals de 'cama' stoelen bij 'Cruz del Sur' of 'Titicaca' etc... Dit was ons wel tegengevallen, ook omdat de weg de laatste vier uur uit gravel bestond. Hobbelen en schokken door de hele bus heen. Bovendien was het een vieze bus en zaten we dicht bij het toilet zodat je slecht kon slapen van de toiletgangers en de stank uit het hokje. Ons Hostel 'Samay Wasi' was gelukkig wel een goede keus. Rustig gelegen buiten het centrum, mooie kamers en een warme douche. Om acht uur zaten we gedoucht en wel al aan het ontbijt. Het hostel wordt ook gebruikt voor 'Djoser' rondreizen.
Uyuni (3669m) zelf is een klein en rustig dorpje waar alle toeristen maar één nacht blijven. Er is ook niet veel te doen dan alleen je 'Salt Lake Tour' te plannen. Wel vind je er een aantal gezellige restaurantjes en toch ook nog flink wat hostels. Het is een uitgestrekt dorpje met veel laagbouw en veel stof. Als het waait is het overal stof. Het stadje is omringd door een zandvlakte. Niets meer te zien van de geel/groene gras hoogvlakte rondom La Paz.
 |
|
|
De 'Salt Lake Tour' was ons belangrijkse doel in Bolivia. Om dit goed te ervaren hadden we een drie daagse tour geboekt met als eindpunt 'San pedro de Atacama' in Chili. De zoutvlakte ligt nl. op de grens van Bolivia en Chili zodat je vanuit beide landen deels dezelfde natuurwonderen kan bezoeken. Dit leverde ons tijdwinst op en bespaarde weer een busreis uit. Wij hadden de toer geboekt bij de tour-operator "Andes Salt Expeditie" in Uyuni. Bij welke tour-operator je de 'Salt Lake Tour' ook boekt de opzet en prijs liggen niet veel uit elkaar. Of je maakt een rondje vanuit Uyuni of net als wij een enkele reis naar 'San Pedro'. Verder begint elke tour met een bezoek aan het z.g. 'Trein-kerkhof', daarna rijdt je door naar het 'Fish Island', vervolgens naar drie meren (Laguna Azul, -Verde en -Colorada) en als afsluiting naar een geysergebied. De kosten bedragen dan zo'n 800,- BOB/pp incl. overnachtingen, transport en eten.
Wat ons betreft is de 'Salt Lake Tour' zeker een aanrader. Je rijdt de gehele tour in een een grote 'four-wheeldrive' want alle wegen tot aan de grens van Bolivia zijn onverhard. In ons geval in een Toyota Landcruiser met vier andere reisgenoten. Twee zusjes uit Nederland Chantal en Carmen, Marianne uit Duitsland en Nadja uit Denemarken. We hebben de eerste nacht geslapen in het zout-hotel "Villa Candelaria" (de muren zijn helemaal opgetrokken uit stenen gehakt uit de zoutvlakte) en de tweede nacht in een simpele lodge vlakbij het 'Laguna Colorada' (de laatste was achteraf gezien wel heel primitief).
De eerste dag staat met name in teken van de zout-vlakte. Na een half uurtje rijden en een bezoek aan het 'Trein-kerkhof' dat vlakbij Uyuni ligt, hebben we onze eerste kennismaking met de zoutvlakte. Werkelijk één van de mooiste plekken op aarde. Adembenemend! Woorden schieten tekort. Alleen maar zout zover je kunt kijken. We hebben wel een uur nodig om alles in ons op te nemen. Daarna weer de landcruiser in om twee uur later weer te stoppen bij -als het ware- een eiland in de zoutvlakte. Wederom een prachtig landschap. Een heuvel vol met prachtige cactussen tegen een wit blauwe achtergrond. Wij hebben er tevens geluncht. De rest van de dag rijden we alleen over de kristalwitte vlakte. Kilometers leegte met af en toe een stop om te fotograferen. De chauffeur Hector gaf aan dat zijn auto maar zes jaar meegaat met al dat zout en dat de banden na drie maanden al versleten zijn. Die avond hebben we in een mooi ruim opgezet zout-hotel geslapen met een privé kamer voor ons tweetjes. De verlichting werd tot 22:00 uur voorzien door een generator en nadien met kaarsjes.
De tweede dag zag er heel anders uit.
Toen reden we de hele dag door een stoffige woestijn om vier verschillende vulkanische meren te bezichtigen.
Ieder met verschillende kleuren vanwege de verschillende mineralen die er te vinden zijn.
Ook de flamingo's, die je er veelvuldig ziet, genieten ervan.
Het was wel een dag met veel stof.
De auto zat zowel aan de buiten- en binnenzijde onder een dikke laag stof.
Je kunt je voorstellen hoe wij eruit zagen.
We hadden de rugzakken maar goed ingepakt om e.e.a schoon te houden.
Ook met de andere reisgenoten klikte het wel goed.
Veel dezelfde interesse en flexibel in houding en gedrag.
Ook al voelden we ons soms toch wel alleen gedurende de reis.
Te oud voor de jeugd die de tijd neemt voor dit soort reizen, en te jong voor de 'grijze brigade' die na een werkzaam leven er met de caravan op uit trekt.
Alhoewel op zo'n mooie tour genieten we optimaal.
De laatste dag staan we al vroeg op (4:30) om omstreeks 5:30 verder te gaan richting de Chileens/Boliviaanse grens. Maar eerst staat er nog een bezoek aan het geysergebied en het 'Laguna verde' op het programma. Vroeg op om met name de geysers, die hete stoom omhoog spuiten, met zonsopkomst te zien. Omstreeks 6:00 zijn we al bij de geysers. Daarna nog een bad genomen in de nabijgelegen (door de geysers verwarmde) 'hot-tub' om vervolgens snel door te rijden naar de grens om de bus van 10:30 naar Chili nog te kunnen pakken.
Ruim op tijd stonden we al, na toch zo'n 600km woestijn (en stof) achter de rug, op onze bestemming bij de grensovergang 'San Pedro de Atacama'. Een compliment voor de chaufeur Hector die ons snel en veilig weer op bestemming had gebracht. Na een kleine 15 minuten kwam de bus aan uit Chili met mensen voor Bolivia. Wij zouden dezelfde bus weer richting Chili nemen. Zo midden in de woestijn wilden we net instappen toen ik door de ramen heen een collega van het werk zag staan. Nog eens kijken en jawel Johan Kramer, zelfs uit dezelfde dienst. Hoe gek zo ver weg en dan kom je elkaar juist daar tegen. Wij richting Chili en Johan met zijn vrouw richting Bolivia Hoe klein is de wereld? Achteraf bekeken was de gehele tour een mooie ervaring en het einde van weer een avontuur.
Op naar het volgende avontuur in Chili. We weten nog niet precies wat we daar gaan doen maar op 7 december 2012 vertrekt de boot vanuit 'Puerto Montt' naar 'Puerto Natales'. De vierdaagse bootreis naar Argentinie die we zeker niet willen missen.